قاضی ملاک بود.
روز ها،
از امید و عدالت فیلم می‌‌گرفت
و شبها
رویش ۸:۳۰ ضبط میکرد.
۱۳۸۹ تیر ۸, سه‌شنبه
داستانی خواهم نوشت.
تقدیم به "نگار"، که شجاع‌ترین زنان زندگی من است.
داستانی خواهم نوشت روزی،
که در آن
دختران نازنین،
قهرمانش نیستند.
در داستان من،
کودکان خیلی زود یاد میگیرند
مرد با زن برابر تر نیست.
داستانی خواهم نوشت روزی،
که هیچ شاهزاده یی،
با هیچ اسبی، خری یا قاطری،
چه سفید، چه سیاه، چه خاکستری،
به نجات هیچ شاهزاده در بندی نمی‌‌آید.
در داستان من
با بوسه یی
زنان از خواب غفلت بیدار نمیشوند،
رهانیده نمیشوند از چنگ اژدها،
و آزادی برایشان به ارمغان نمی اید،
با در بند کشیده تر شدن.
در داستان من،
زنان و مردان بیدارند،
و نه زنی میجنگد، میپوشاند یا پژمرده می‌‌شود
و نه مردی، می‌‌درد، له می‌کند و در بند می‌کشد،
به جرم زن بودن.
در داستان من،
شاهزاده ها، از هر نوع،
نسلشان منقرض شده.
و زنان و مردانی قهرمان هستند
که در کنار هم اشک می‌ریزند،
و در کنار هم میجنگند،
بدون قطره‌یی خون.
در داستان من،
نه مردی مالک است،
و نه زنی مایملک.
در داستان من،
نه باد، نه آفتاب و نه زیبایی،
بر هیچ زنی و مردی حرام نیست.
۱۳۸۹ تیر ۶, یکشنبه
فراموش شده
با خودم عهد کردم که:
در ۳۰ سالگی هایم نظاره نکنم
عمرم را که رفت
در انتظار شمردن دوباره قرص ماه
با ستاره زرد
و یا نهنگ سیاه ...
...
اما چه کنم،
اما چه کنم،
عاشق چرخش چرخ زمانم.
عاشق شمردن قرص ماه.
زندگی نمی کنم در خاطره ها،
لذت میبرم،
از یاد آوریِ رشد کردن
و مرور عمر کردن
که معنایش را آموختم،
در همین ماهی که گردید.
با انصاف!
نیمی بامن
و نیمی دیگر، با نیمِ دیگرِ من.
زندگی کردم
این ماه را،
چونان عمری:
با زایش
و با مرگ...
عمر بخشانده شدم،
شعر بخشانده شدم،
احساس بخشانده شدم،
و جسارتی که سالها ذره ذره جمعش می کردم
در بقچه ای که پاره پاره بود.
این همه بخشایش پاداش"شناختن تو!"
...
متحیرم!
اگرهمواره «تو» بودم؟
کلامی مثل هیچ
درد زایمان طفلی بی پدر
چنگ می اندازد بر پنهان وجودم،
تا رشته رشته کند،
بند بندم را.
به کوره راه پناه می برم،
بزرگراه راه من نیست!
دیوانه وار به دنبال مدادام،
تا قلم زنم
کلامی مثل هیچ ...
مدادلعنتی پیدا نمی شود،
بدنم به لرزش می افتد.
با ناخن هایم
بر سفیدِ کاغذ مینویسم ...
دردها فراموش می شود،
هنگامی که بشارت پیامبر جاده را می شنوم:
"شاعر در تو متولد شده است!"
۱۳۸۹ تیر ۳, پنجشنبه
نمی‌خواهم غرق شوم
نمی خواهم غرق شوم
امروز نه!
... اما،
نمی یابم کلیدی
که به زنجیر کشیده ام
فریادی در درون.
فارق از ترحم
... غرق در تعصب ،
همچون زندان بانان در کهریزک!
چه قهرمانانه به زنجیر کشیده ام،
فریادی که به سویم می خواند،
قایق نجات.
۱۳۸۹ تیر ۲, چهارشنبه
اینم شد دوره زمونه؟
یک دوره کوتاهی در زندگی همه بچه ها هست که میخوان مثل مامان باباهاشون باشن.
یک دوره طولانی ای هم هست (که اصولا همه عمر طول میکشه) که مامان بابا ها میخوان بچه هاشون اونی باشن که خودشون نشدن!
۱۳۸۹ تیر ۱, سه‌شنبه
۱۳۸۹ خرداد ۳۱, دوشنبه
هجویات
ای پر از کینه،
پر از نفرت،
ایست.
این راه که میروی،
راه تو نیست..
از کج راهه، بیراهه برو،
جاده را خلوت کن.
کین راه بلند،
در‌شان تو نیست
~~~~~~~~~~~~
پر از نفرت،
ایست.
این راه که میروی،
راه تو نیست..
از کج راهه، بیراهه برو،
جاده را خلوت کن.
کین راه بلند،
در‌شان تو نیست
~~~~~~~~~~~~
۱۳۸۹ خرداد ۳۰, یکشنبه
فراموشی
والدی وَلد مُرده
و وَلدی والد مُرده،
عاشقی معشوق مُرده
و معشوقی عاشق مُرده،
شاگردی معلم مُرده
و معلمی شاگرد مُرده،
آیا هیچ کدام از یاد خواهد برد
خونی که به ناحق ریخته شده؟
۱۳۸۹ خرداد ۲۹, شنبه
خواب
~~~~~~~~~~~~~~~~~
در خواب کسی از من پرسید:
به چه حقی؟
من خیره نگاهش کردم
و گذشتم
~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~
۱۳۸۹ خرداد ۲۸, جمعه
ستاره زرد
ای رفته از یاد،
با عطرِ افشان ستاره ها در بستر شب
و خنکای مهربان مهتاب جوان
...به یاد میاورم امشب
۲۰ سالگی هایم را که رفت،
در انتظار شمردن دوباره قرص ماه
با ستاره زرد.
دریغا! که چه دیر به یاد آوردم،
خودمن بودم
از یاد رفته ی خودم.
ستاره زرد
وعده موقت بود.
می‌خواهم آزاد بمیرم
از امروز،
قامت میافرازم به استقبال،
عهد می‌کنم با خود
که هرگز نبندم ریسمانی بر دستم و یا پایم
حتا اگر آن ریسمان به نمایش میگذارد همه ارزش‌های زندگانی ام را
من از امروز می‌خواهم زنی "بی" ارزش باشم،
آزاد زندگی کنم
و آزاد بمیرم.
آزادم
غل و زنجیرهای ترس، حسرت و شک
رشته های تافته شده در اعماق زنیَّتَم
افسانه های نوشته شده بر پیراهن پاره پاره ام
که بر دوش کشیدمتان همه کودکیم و جوانیم
و به گمانتان به زنجیر کشیده اید همه آزاده گیم را
... چه راحت محو میشوید اگر فقط اراده کنم!
دلم آتش می خواهد
گم شده ام
در اعماق تمنای پیدا شدن.
از ترس فرو رفتن تر
نفس می کشم به شماره
یک، دو
یک، دو ...
چشم هایم دوخته شده
از سالها پیش!
به ساکن تری مبهوت
در کوره راه روزنه ای بی نور.
...
آخ که چقدر دلم آتش می خواهد
آخ که چقدر دلم آتش می خواهد
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)