ای رفته از یاد،
با عطرِ افشان ستاره ها در بستر شب
و خنکای مهربان مهتاب جوان
...به یاد میاورم امشب
۲۰ سالگی هایم را که رفت،
در انتظار شمردن دوباره قرص ماه
با ستاره زرد.
دریغا! که چه دیر به یاد آوردم،
خودمن بودم
از یاد رفته ی خودم.
ستاره زرد
وعده موقت بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر