۱۳۸۹ تیر ۶, یکشنبه

فراموش شده



 با خودم عهد کردم که:

در ۳۰ سالگی هایم نظاره نکنم
عمرم را که رفت
در انتظار شمردن دوباره قرص ماه
                              با ستاره زرد
                                  و یا نهنگ سیاه ...
 ...
   اما چه کنم، 
           عاشق چرخش چرخ زمانم.
           عاشق شمردن قرص ماه.

زندگی نمی کنم در خاطره ها،
                         لذت میبرم، 
         از یاد آوریِ رشد کردن 
                و مرور عمر کردن
    که معنایش را آموختم،
در همین ماهی که گردید. 

            با انصاف! 
                       نیمی بامن 
و نیمی دیگر، با نیمِ دیگرِ من.

زندگی کردم
این ماه را،
چونان عمری: 
       با زایش 
              و با مرگ...

                     عمر بخشانده شدم،
                    شعر بخشانده شدم، 
               احساس بخشانده شدم، 
               و جسارتی که سالها ذره ذره جمعش می کردم 
                                      در بقچه ای که پاره پاره بود.
این همه بخشایش پاداش"شناختن تو!" 

  ...
      متحیرم!
                اگرهمواره «تو» بودم؟ 

۲ نظر:

  1. به نظر ترجمه میاد
    قشنگ بود

    پاسخحذف
  2. راستش ترجمه حال دلم بود، اما نوشته از خودمه، و از زبانی ترجمه نشده.
    خوشحالم که به نظرتون قشنگ بود.

    پاسخحذف